Ken je die mop al...
Blijf op de hoogte en volg Christina
21 Augustus 2012 | Spanje, Barcelona
Van dat meisje dat langs haar huis liep, omdat ze niet meer wist welk nummer ze nu precies woont?
Niet?
Komt hier een korte versie.
Chris gaat uit school naar huis. Pitt stop @ Placa de Catalunya, want er moest n tas gekocht worden. Metro uit, winkels in, winkels uit, metro in. Tot dusver geen probleem.
Uitstappen @ 'Clot'. Geen probleem. Naar boven lopen; appeltje eitje. Maar TOEN. Toen herkende ik niks meer. Nada.
Uiteindelijk zag ik een bord 'Carre de Mallorca' met n pijl naar rechts! Hé, da's mijn straatnaam! En jawel, straat gevonden. Het begon bij numero 608 ofzo. Ik had Jeroen inmiddels aan de telefoon, die me bij stond met wijze raad (rustig blijven,goed kijken enz) en zei dat ik bij nummer 265 moest zijn.
Dat was dus nog behoorlijk ver lopen.
Daar ging ik; lopen, lopen, t was gruwelijk warm, lopen, lopen, Sagrada Familia, druk!!!, lopen, straatnaam kwijt! Eigenwijs doorlopen, op advies toch maar eens terug gelopen, wederom Sagrada, naar straatnaam gevraagd en gezocht en jawel: Carre de Mallorca. Inmiddels was ik bij 306. 'mooi', zou je denken. Ja, wel als ik ècht op nr 265 zou wonen... Maar .. toen ik in mijn telefoon zocht naar de straatnaam om met hulp daarvan aan mensen te vragen waar ik heen moest, zag ik ineens.. dat t nummer 535 was. 535!!! Wat dus simpelweg betekende dat ik er allangggg langs heen gelopen was!!!
Ondertussen kon je me uitwringen, had ik de blaren op mn voeten staan en kon ik weer een lang stuk terug gaan lopen...
Zo typisch een actie voor mij! Denken dat je t zeker weet en dan ook vooral niet even checken, want je weet t zeker! Dus...
Na ruim 1,5 uur rondsjouwen kwam ik thuis aan.
Thuis, wat dus echt maar een klein stukje lopen was. 20 minuten, hooguit...
Nu kan ik de grap wel van inzien, maar gisteren...
Vandaag besloot ik dat t strandtijd was.
Even checken bij Margarita hoe ik daar moest komen, en daar ging ik.
Metro, tram, lopen; playa!
En dan lig je daar alleen. Dat was raar! Maar ook goed. Ik lag op t strand van Barcelona. In m'n up. Gewoon, omdat ik dat kan.
Voor nu vallen mn ogen bijna dicht, dus tijd om te slapen.
Besos,
Chris
Niet?
Komt hier een korte versie.
Chris gaat uit school naar huis. Pitt stop @ Placa de Catalunya, want er moest n tas gekocht worden. Metro uit, winkels in, winkels uit, metro in. Tot dusver geen probleem.
Uitstappen @ 'Clot'. Geen probleem. Naar boven lopen; appeltje eitje. Maar TOEN. Toen herkende ik niks meer. Nada.
Uiteindelijk zag ik een bord 'Carre de Mallorca' met n pijl naar rechts! Hé, da's mijn straatnaam! En jawel, straat gevonden. Het begon bij numero 608 ofzo. Ik had Jeroen inmiddels aan de telefoon, die me bij stond met wijze raad (rustig blijven,goed kijken enz) en zei dat ik bij nummer 265 moest zijn.
Dat was dus nog behoorlijk ver lopen.
Daar ging ik; lopen, lopen, t was gruwelijk warm, lopen, lopen, Sagrada Familia, druk!!!, lopen, straatnaam kwijt! Eigenwijs doorlopen, op advies toch maar eens terug gelopen, wederom Sagrada, naar straatnaam gevraagd en gezocht en jawel: Carre de Mallorca. Inmiddels was ik bij 306. 'mooi', zou je denken. Ja, wel als ik ècht op nr 265 zou wonen... Maar .. toen ik in mijn telefoon zocht naar de straatnaam om met hulp daarvan aan mensen te vragen waar ik heen moest, zag ik ineens.. dat t nummer 535 was. 535!!! Wat dus simpelweg betekende dat ik er allangggg langs heen gelopen was!!!
Ondertussen kon je me uitwringen, had ik de blaren op mn voeten staan en kon ik weer een lang stuk terug gaan lopen...
Zo typisch een actie voor mij! Denken dat je t zeker weet en dan ook vooral niet even checken, want je weet t zeker! Dus...
Na ruim 1,5 uur rondsjouwen kwam ik thuis aan.
Thuis, wat dus echt maar een klein stukje lopen was. 20 minuten, hooguit...
Nu kan ik de grap wel van inzien, maar gisteren...
Vandaag besloot ik dat t strandtijd was.
Even checken bij Margarita hoe ik daar moest komen, en daar ging ik.
Metro, tram, lopen; playa!
En dan lig je daar alleen. Dat was raar! Maar ook goed. Ik lag op t strand van Barcelona. In m'n up. Gewoon, omdat ik dat kan.
Voor nu vallen mn ogen bijna dicht, dus tijd om te slapen.
Besos,
Chris
-
22 Augustus 2012 - 08:05
Angela:
Go chicky, go chicky!! -
22 Augustus 2012 - 11:43
Agnes:
Haha, jij weer ;-) -
22 Augustus 2012 - 13:55
Christina Van Rijssen:
Hahaha, what can i say?? Pompidom... -
22 Augustus 2012 - 17:42
Anne Marije:
Ha ja, een echte Chris-actie! Fijn dat je het naar je zin hebt! Lekker genieten van de zon! You go girl! -
23 Augustus 2012 - 21:53
Je Vriendje:
Achteraf inderdaad een goeie mop;-)
Kuss -
23 Augustus 2012 - 22:34
Christina Van Rijssen:
Haha, ja, achteraf wel ja :-P -
24 Augustus 2012 - 19:47
Anne:
Zal ik maar niks zeggen dan :-D -
24 Augustus 2012 - 22:26
Wendy:
Chrissie! Ik ben nu bij je één na laatste blog tot nu toe. Hihi, wat een avonturen al! Ja die weg kwijtraken is op het moment misschien k u t, maar stiekem zijn dat wel de avonturen die je alleen aan gaat, waar je alleen een oplossing voor vindt en waar je dan ook het meest trots op bent als je ze getackeld hebt ;)
Van tevoren maak je (of iig, dat heb ik nu een beetje) wat zorgen over oeh.. Waar vind ik dat ventje dat me naar het gastgezin brengt? Hoe is dat gastgezin überhaupt? En hoe vind ik die school dan in die grote, onbekende stad? Maar als ik zo jouw verhalen lees, wijst dat zich helemaal vanzelf.
Ik ben blij dat jij deze blogs gestart bent (en geloof me, jij ook over een jaar, als je weer eens terugleest hoe je jezelf in dit diepe hebt gegooid en er hatsikidee zo weer zelf uit bent komen ook ;)), want ik krijg ook onwijsss veel zin in Nice. Zondag mijn eerste post op wendydeliefde.nl, beloofd.
Op naar je laatste blog tot nu toe!
Iig.. Geniet ervan meis! Trots op ons! :D
Liefs -
25 Augustus 2012 - 07:21
Christina Van Rijssen:
Wen! Wat n leuke reactie! En n goede tip om t toch bij te houden!
Wat je zegt over dat zorgen maken, ik herken t helemaal.
Dat ventje was er eerst ook niet op t vliegveld, maar met wat geduld kom je een heel eind.
En waar je dan de school vindt, wordt je weer uitgelegd door je gastgezin (ik heb n complete plattegrong van Margarita gekregen!) en t gastgezin, dat is altijd afwachten en dat moet je treffen, maar dat komt gewoon goed.
Jij hebt nig n voordeeltje dat je misschien n beethe Frans spreekt / herkent, dus je wel gelijk verstaanbaar kan maken of iig begrijpt wat er gezegd wordt, dat had ik dan weer niet. Maar ook dat went en na bijna een week versta ik t min of meer (soms ook nog helemaal niet) en hou ik van t leven hier.
Het is gewoon even in komen, ik dacht echt 'wat doe ik hier!!', maar even je weg vinden en t komt helemaal goed. We doen dit maar mooi even Wen, of niet dan!
Ik ga jouw blog ook zeker lezen.
Vergeet 1 ding niet; geniet!!
Liefs -
27 Augustus 2012 - 00:38
Bianca:
Hoiiii,
Haha strakke actie chris;)dit vergeet je niet snel meer:)
Liefs bianc
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
